Zgodnie z art. 58 KC[1] sankcja bezskuteczności względnej czynności prawnej zapewnia osobie trzeciej ochronę przez ograniczenie skutków prawnych umowy, która niweczy przysługujące jej roszczenie w stosunku do strony tej umowy. Przesłankami uwzględnienia żądania osoby trzeciej na tej podstawie prawnej jest istnienie roszczenia, związek przyczynowy między umową niweczącą a niemożnością zaspokojenia roszczenia oraz wiedza stron kwestionowanej umowy o roszczeniach osoby trzeciej, chyba że umowa była nieodpłatna. Inaczej mówiąc obowiązek spełniania świadczenia na rzecz kontrahenta dłużnika jest przyczyną niemożliwości spełnienia świadczenia na rzecz osoby trzeciej – wierzyciela we wcześniej istniejącym stosunku prawnym.

Przykład: osoba „x” i „y” zawierają umowę przez którą osoba „z” nie może w całości zaspokoić swojego roszczenia względem osoby x. Wobec regulacji z art. 59 kc osoba „z” ma prawo żądać uznania umowy za bezskuteczną wobec niej i żądać od osoby „x” spełnienia świadczenia wynikającego z uprzednio zawartej umowy z osobą „x”, jeżeli o roszczeniach osoby „z” wiedziały „x” i „y”, chyba że umowa kwestionowana była nieodpłatna.